(۱) معمولی بودن.

(۲) ناشناخته بودن. 

(۳) انسانیت داشتن.

(۴) داشتنِ چند تا گلدونِ سبز.

(۵) دوستش داشته باشی بدون اینکه بدونه یا بخوای بدونی که براش چه حسی داره اگه بدونه!

(۶) دستِ کم خودت بلد باشی خودت رو درک کنی.

(۷) همه چیز رو خوب و با دقت ببینی.

(۸) بتونی خودت رو به ندیدن، نفهمیدم و نشنیدن بزنی تا...!

(۹) بتونی با همه کس/ چیز حرف بزنی، مثلا درخت پشت پنجره.

(۱۰) بتونی بلند بلند بخندی.

(۱۱) بتونی گریه کنی.

(۱۲) فراموش‌کنی.

(۱۳) بتونی گاهی عصبانی بشی.

(۱۴) خیااااااال پردازی کنی.

(۱۵) کتاب، شعر و تنقلات اعم از خوردنی و نوشیدنی دورت همیشه باشه!

(۱۶) فیلم های خوب برای دیدن داشته باشی! به قول هِدیٖ:«آذوقه ات مهیا باشه...» [هِدیٖ نه هُدا ]

(۱۷)پایان نامه ات بی نقص تموم شده باشه که به همه ی فعالیتهات بی عذاب وجدان برسی...!

(۱۸) فعلا همین قدر بسه، بقیه اش رو دفعه بعد می‌نویسم.